Абу Масъуд Уқба ибн Амр ал-Бадрий розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Бир киши Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларига келиб, «Фалончи чўзиб юбораётгани сабабли мен бомдод намозига чиқмаяпман», деди. Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ўша кунги мавъизадагидек қаттиқ ғазабланганларини асло кўрмаганман. Ўшанда у зот: «Ҳой одамлар! Орангизда бездирувчилар бор экан! Қай бирингиз одамларга имомлик қилса, (қироатни) қисқа қилсин, чунки унинг орқасида кекса, заиф ва ҳожатмандлар бўлади», дедилар».
Муттафақун алайҳ.
وَعَنْ أَبِي مَسْعُودٍ عُقْبَةَ بْنِ عَمْرِو البَدْرِيِّ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: جَاءَ رَجُلٌ إِلَى رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ: إنِّي لأَتَأَخَّرُ عَنْ صَلَاةِ الصُّبْحِ مِنْ أَجْلِ فُلَانٍ مِمَّا يُطِيلُ بِنَا!! فَمَا رَأَيْتُ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ غَضِبَ فِي مَوْعِظَةٍ قَطُّ أَشدَّ مِمَّا غَضِبَ يَومَئِذٍ؛ فَقَالَ: «