Абу Дардо розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Қиёмат куни мўминнинг тарозусида ҳусну хулқдан кўра оғирроқ нарса йўқдир. Албатта, Аллоҳ уятсиз сўзларни айтувчи оғзи бесар кишиларга ғазаб қилади», дедилар.
Имом Термизий ривоят қилиб, ҳасан, саҳиҳ ҳадис деганлар.
وَعَنْ أَبِي الدَّرْدَاءِ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ: أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «مَا مِنْ شَيْءٍ أَثْقَلُ فِي مِيزَانِ الْمُؤْمِنِ يَوْمَ القِيَامَةِ مِنْ حُسْنِ الخُلُقِ، وَإِنَّ اللهَ يُبْغِضُ الفَاحِشَ البَذِيَّ». رَوَاهُ التِّرْمِذِيُّ وَقَالَ: حَدِيثٌ حَسَنٌ صَحِيحٌ [2002].
«البَذِيُّ»: هُوَ الَّذِي يَتَكَلَّمُ بِالفُحْشِ وَرَدِيءِ الكَلَامِ.