Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам менга суяниб туриб:

«Аллоҳуммағфирлий варҳамний ва алҳиқний биррофиқил аъла», деяётганларини эшитдим».

(Маъноси: Аллоҳим, мени мағфират қил ва менга раҳм эт ва мени Рафиқи аълога етиштир!)

Муттафақун алайҳ.

Шарҳ: Ҳадисдан олинадиган хулосалар:

– Набий с.а.в.га ҳаёт билан ўлим орасини танлаш ихтиёри берилганида, у зот хайрият борлиги ва Роббиларига йўлиқиш истаги борлиги учун ўлимни танладилар.

– Пайғамбарлар ўлим вақтларини биладилар. Ўлим тўшагида ётишгани Аллоҳ уларга билдириб, хабар беради.

– Бемор киши мағфират ва раҳмат талабида бўлади. Банда Аллоҳнинг раҳматидан ноумид бўлмайди.

– Мўмин киши ўлим тўшагида ётганида ҳам яхшиликларни талабида бўлади.

– Ким Аллоҳга йўлиқишни истаса, Аллоҳ ҳам у билан учрашишни истайди.