«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Абу Саламанинг олдига кирдилар. Кўзи очиқ қолган экан, юмиб қўйдилар. Кейин: «Руҳ қабз қилинса, кўз унга эргашади», деб қўйдилар. Абу Саламанинг аҳлларидан баъзилар шовқин қилиб юборишди. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ўзларингизга фақат яхшилик сўраб дуо қилинглар, чунки фаришталар айтаётганларингизга «омин» деб туришади», дедилар. Сўнгра: «Аллоҳим! Абу Саламани мағфират қил. Унинг даражасини ҳидоят топганлар қаторига кўтар. Ортида қолганлар ичидан Ўзинг унинг ўрнини бос. Эй оламларниг Робби, уни ҳам, бизни ҳам мағфират қил. Унинг қабрини кенг қил, нурли қил!» дедилар».
Имом Муслим ривояти.
Шарҳ: Ушбу ҳадисдан олинадиган хулосалар:
1. Таниш одамнинг ўлимини эшитгандан ке йин бориб хабар олиб, дуо қилиш.
2. Ўликнинг кўзи очиқ қолса, ёпиб қўйиш керак.
3. Жон чиққанида кўз орқасидан эргашиб қолиши.
4. Ўлик бор жойда шовқин кўтармаслик ва турли гапларни, сен ўлгунча мен ўлсам бўлмасмиди, шўрим қурсин, энди яшай олмайман каби жумлаларни айтмаслик. Чунки фаришта омин, деб тургани учун қабул бўлиб қолса, ўша мусибатлар бошига тушади. Унинг ўрнига яхши гапларни айтиш керак. Ўликни ва ўзига мағфират сўраб дуо қилиш керак.
5. Ўлик ётган жойга кирганда Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ушбу ривоятда келган дуоларини ўқиш.
932 - عَنْ أُمِّ سَلَمَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهَا قَالَتْ: دَخَلَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ عَلَى أَبِي سَلَمَةَ وَقَدْ شَقَّ بَصَرُهُ، فأَغْمَضَهُ، ثُمَّ قَالَ: «إِنَّ الرُّوحَ إِذَا قُبِضَ تَبِعَهُ الْبَصَرُ» فَضَجَّ نَاسٌ مِنْ أَهْلِهِ، فَقَالَ: «لَا تَدْعُوا عَلَى أَنْفُسِكُمْ إِلَّا بِخَيْرٍ؛ فَإِنَّ الْمَلَائِكَةَ يُؤَمِّنُونَ عَلَى مَا تَقُولُونَ» ثُمَّ قَالَ: «اللَّهُمَّ؛ اغْفِرْ لأَبِي سَلَمَةَ، وَارْفَعْ دَرَجَتَهُ فِي الْمَهْدِيِّينَ، وَاخْلُفْهُ فِي عَقِبِهِ فِي الْغَابِرِينَ، وَاغْفِرْ لَنَا وَلَهُ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ، وَافْسَحْ لَهُ فِي قَبْرِهِ، وَنَوِّرْ لَهُ فِيهِ». رَوَاهُ مُسْلِمٌ [920].