996. Абу Мусо ал-Ашъарий розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллалоҳу алайҳи васаллам бирон қавмдан қўрқсалар, «Аллоҳумма, иннаа нажъалука фии нуҳуриҳим ва наъуузу бика мин шуруриҳим», дер эдилар».

* Маъноси: «Аллоҳим, Уларга Ўзингни рўбарў қиламиз ва уларнинг ёмонлигидан Ўзингдан паноҳ тилаймиз».

Абу Довуд ва Насаий саҳиҳ иснод билан ривоят қилишди.

Шарҳ: Аллоҳнинг паноҳида бўлган Расулуллоҳ с.а.в.нинг қандайдир жамиятдан қўрқиб хавотир олишлари албатта инсоний бир кўриниш. Бу қўрқув ўзларидан кўра ёнларидагилар учун хавотирланганлигидан бўлиши мумкин. Шунингдек умматига бу дуони ўргатиш учун ҳам қўрқувдан баҳс қилган бўлиши мумкин.

Ушбу дуо, мусулмонлар қанчалик кучли бўлишига қарамасдан душманга қарши Аллоҳдан ёрдам сўраб, Ундан паноҳ сўраш кераклигини баён қилади. Ҳеч бир куч Аллоҳнинг қаршисида ғалаба қозона олмайди. Шу сабабли Расулуллоҳ с.а.в. энг ишончли жой, Аллоҳнинг паноҳи эканлигини бизларга эслатмоқдалар. 

Бошқа тарафдан душманнинг қаршисида Қурайш сурасини ўқишни тавсия қилган олимлар ҳам бор.