999. Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
“Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Сафар ҳам азобнинг бир туридир, бировингизни емак ичмагидан ва уйқусидан қолдиради. Қачон бирингиз сафардан кўзлаб борган ишини битирса, аҳлига шошилсин», деб айтдилар.
Муттафақун алайҳ.
Шарҳ: Нима мақсадда бўлишидан қатий назар ўз уйини яқинларини қолдириб сафарга чиқиш, бир қанча муаммоларга сабаб бўлади. Инсон учун муаммо бўлганар нарса бир турли азобдир. Сафар ҳам шундай. Шунингдек ҳадиснинг давомида сафарнинг машаққати, еб-ичиш ва ухлаш каби одатларнинг бузилиши деб билдирилмоқда. Вақтида ва етарлича еб ичиш ва дам олиш имкони, инсонниг яқинларидан олисда бўлиши каби бир қанча машаққатларга сабаб бўлган сафарга чиқиш қанчалик машаққатли.
999 - عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ: أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «السَّفَرُ قِطْعَةٌ مِنَ العَذَابِ؛ يَمْنَعُ أَحَدَكُمْ طَعَامَهُ، وَشَرَابَهُ وَنَوْمَهُ، فَإِذَا قَضَى أَحَدُكُمْ نَهْمَتَهُ مِنْ سَفَرِهِ، فَلْيُعَجِّلْ إِلَى أَهْلِهِ». مُتَّفَقٌ عَلَيهِ [خ 1804، م 1927].
«نَهْمَتَهُ»: مَقْصُودَهُ.