1441. Муоз розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам менинг қўлларимдан ушлаб, шундай дедилар: «Эй Муоз, Аллоҳга қасамки, мен сени яхши кўраман. Эй Муоз, мен сенга ҳар бир намоздан кейин «Аллоҳумма, аъинни ъалаа зикрика ва шукрика ва ҳусни ъибаадатик» дейишни канда қилмаслигингни васият қиламан».

Абу Довуд саҳиҳ иснод билан ривоят қилдилар.

Шарҳ: Бу ҳадиснинг шарҳи 392-рақамли ҳадис остида келтирилган.

Ушбу ривоятдаги дуонинг маъноси: 

«Эй Аллоҳим, Сени зикр этишда, Сенга шукр қилишда ва ибодатингни гўзал бажаришда менга ёрдам бер».

Ушбу ҳадисдан олинадиган фойдалар: 

1. Муоз ибн Жабал розияллоҳу анҳунинг фазилатлари.

2. Бировни яхши кўрган одам муҳаббатини изҳор қилиб айтиши мумкинлиги.

3. Талаб қилинмаса ҳам маънони таъкидлаш учун қасам ичиш мумкинлиги.

4. Устоз ўз шогирдига сўрамаса ҳам зикрни ўргатиб бориши кераклиги.

5. Ушбу зикрнинг фазли ва уни намоздан кейин айтиб юриш зарурлиги.