1476. Усмон ибн Аффон розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

“Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Бирор банда ҳар куни эрталаб, ҳар кечаси кечқурун уч марта «Бисмиллаҳиллазий лаа йазурру маъасмиҳи шай`ун фил арзи ва лаа фис самааи ва ҳувас самийъул ъалийм» «Исми билан ерда ҳам, осмонда ҳам ҳеч нарса зарар етказа олмайдиган, ўта эшитгувчи ва ўта билувчи Аллоҳнинг исми билан» деса, унга ҳеч нарса зарар қила олмайди».

Абу Довуд ва Термизий ривоятлари. Термизий ҳасан, саҳиҳ ҳадис, дедилар.

Шарҳ: Бу, Аллоҳ таолодан ёрдам сўраш ва зарарли нарсалардан паноҳ сўраш учун Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ўргатган дуолардан биридир. Бу дуони ўқиган кишининг дуоси қабул бўлиши учун қандай ишониши керак эканлигини ҳадисдаги бир жумладан ўрганишимиз мумкин. «Шундай Аллоҳнинг исми билан бошлайманки, Унинг исми туфайли еру осмонда бирор нарса зарар бера олмайди» деб келган. Демак дуо қилган киши аввало Аллоҳ таолога худди шундай иймон ва ихлос билан қилиши керак. 

Дуода ер ҳам осмон ҳам зикр қилинди. Бу эса ердаги мавжудотлар ва осмондан келган офатлардан Аллоҳдан паноҳ сўраш маъносидадир. Бу ҳадисни Усмондан ўғли Аффон ривоят қилган. Бир куни Аффон баданида озгина сезмаслик пайдо бўлади. Шу вақт бу ҳадисни ундан эшитган бири тўхтатмасдан Аффоннинг юзига қараб турди. Аффон эса у инсоннинг ўйини тушунди ва бугун хоҳламаган ҳолатда бу дуони ўқишни унутганини тан олди. Муҳаддис ва факиҳ етти йил давомида Маккага волийлик қилган Аффоннинг ҳар куни бу дуони мунтазам бир шаклда ўқиганлиги, у муборак наслнинг бу дуога берган аҳамиятини кўрсатади.